Dökülen Yapraklar...

kaç kişiyi öldürdüm düşlerimde..

kaç kilo çekerdi yalnızlık..
kaç kere ezildim altında..
yaz yağmurlarının..

belki de palyaçolar ağlardı pazartesi sabahları.
her sirk geldiğinde ağlamaklı olurdu,
hep ağlamaklı olurduk gülünecek halimize...


kim sevmezdi çiçekleri filan!
"ben sevmezdim" dedim, "yalan" dedi

bunu palyaço söyledi,
palyaço söyledi.. ben yazdım
yazdım, yazmasam ağlayacaktım..


herkes ağlarmış biraz, ben de ağladım...
sırf bu yüzden mi ağladım?
alçaklık gibi bir şey oldu bu biraz.

biraz birazdım her şeyden,
dün biraz sinirlenmiştim mesela,
yarın bir kadını seveceğim biraz...
biraz biraz kör oldum bügünlerde.

ama rakı kadehlerini boşaltmayın,
eksilmesin hiçbir şey..
hiçbir şeyden dahi olsa
kalsın biraz...
Yazının Devamı İçin Diğer Bloğumu Ziyaret Edebilirsiniz, Malum Fotoğraf Blogunda Yazıları Kısa Kesmek Mübahtır :) http://anthonysgoral.blogspot.com.tr/2015/04/en-y-dostum-palyaco.html